Kongres trwał od 22 do 25 września. Nasze Zgromadzenie reprezentowały s. M. Bartłomieja zaangażowana w organizację Kongresu a także s. M. Joela, s. M. Nela, s. M. Bonita, s. M. Rita i s. M. Emmanuela. W ramach spotkania młodych konsekrowani uczestniczyli w konferencjach, wspólnych modlitwach, spotkaniach w grupach. Centralnym punktem każdego dnia była codzienna Eucharystia. Jednym z punktów programu był czas świadectw podczas którego s. M. Władysława Krasiczyńska podzieliła się przeżywanym z pasją powołaniem. Całe spotkanie było przeniknięte ewangeliczną radością  w przeżywaniu konsekracji oraz otwartością na Ducha Świętego. W ostatni dzień Kongresu po zakończonej Eucharystii Przełożeni wyżsi dokonali Aktu Zawierzenia Matce Bożej swoich zgromadzeń i instytutów. /s.N.G i s. E.S./

A oto kilka świadectw z tego czasu:

„Dla mnie osobiście był to wielki dar. Doświadczenie atmosfery, jaka panowała podczas Spotkania – pełnej jedności i spontanicznej, młodzieńczej pogody ducha, a jednocześnie jakiejś takiej głębi i prostoty, nie pozwalało pozostać wobec tego obojętnym, czy letnim. Konferencje, spotkania, rozmowy, świadectwo innych, a nade wszystko wspólna modlitwa prowadziły do tego, co najważniejsze, tj. więzi z Jezusem. Wielość i różnorodność zgromadzeń i powołań skłaniała do refleksji i podziwu nad geniuszem Boga, jednocześnie budziła we mnie ogromną wdzięczność za dar powołania, miłość do mojego Zgromadzenia i świadomość uczestnictwa w misji Kościoła, w tym właśnie naszym, józefickim charyzmacie. Dało się wyczuć powiew Ducha Świętego podczas spotkań i pomiędzy nimi. Jakaś lekkość i radość z bycia osobą konsekrowaną. Mam odczucie, że stworzyliśmy dużą, bardzo różnorodną wspólnotę osób, których łączy Bóg i miłość do Niego. Miałam też wrażenie, że Jezus dobrze się z nami czuł – wśród swoich wybranych. On był wciąż w centrum. Tak naprawdę jest mi trudno do końca określić to, czego tam doświadczyłam, ale nazwałabym to powrotem do pierwotnej miłości, do pierwszego zachwytu, do życia płynącego z towarzyszenia Jezusowi, do radości bycia dzieckiem Kościoła. Jestem bardzo wdzięczna Bogu za dar uczestniczenia w tym Kongresie i za łaski, jakich udzielił nam wszystkim. „Powstań i świeć!” – nie pozostaje nic innego!” /S.M.Nela/

„W Kongresie Młodych Osób Konsekrowanych uczestniczyłam po raz pierwszy. Był to dla mnie przepiękny czas modlitwy, wsłuchiwania się w Słowo Boże i słowo ludzkie, czas ubogacających spotkań z siostrami i braćmi z tak wielu różnych form życia konsekrowanego, których łączy nade wszystko miłość do Chrystusa i pragnienie poświęcenia Jemu całego swojego życia. Duże znaczenie miały dla mnie konferencje, gdyż usłyszałam tam wiele odpowiedzi na nurtujące mnie osobiście kwestie. Doświadczyłam mocnego świadectwa wiary i głębokiego przeżywania relacji z Jezusem. Na nowo zabłysła we mnie radość i pasja życia zakonnego. Ważne było dla mnie także trwanie we wspólnocie z moimi siostrami, za co jestem ogromnie wdzięczna. To wydarzenie umocniło mnie w realizacji powołania, do którego zaprosił mnie Jezus i pragnę tym światłem dzielić się z innymi.” /s.M.Emmanuela/

„Czas spędzony w Licheniu na IV Kongresie młodych osób konsekrowanych pokazał mi jak Bóg jest dobry i miłosierny – jak dba o mnie, jak cierpliwie czeka, nie zniechęcając się mną. Radość i świadectwo młodych konsekrowanych, którzy idą drogą, na którą Pan wezwał także i mnie, był dla mnie umocnieniem i napełniał me serce wdzięcznością. Bardzo istotne były dla mnie spotkania ze Słowem Bożym oraz konferencje, które dotykały tematów dla mnie ważnych, a także przynosiły światło i ożywiały moją wiarę. Bogu niech będą dzięki za Jego miłość i łaskawość.” /s.M.Rita/